Ride into the light is het nieuwe, energieke album van de southern rockband Robert Jon & the Wreck.

English version below

Southern rock is een stijl die ontstaat begin jaren ’70 in het zuiden van de V.S. Groepen als The Allman Brothers en The Charlie Daniels Band stonden aan de wieg van deze roadmuziek die een mengeling is van blues, jazz, country en folk. Als begin jaren ’70 de Britse invasie plaatsvindt in het zuiden van Amerika en het rock-metier wordt toegevoegd, is de muzikale beer echt los. Gitaristen als Richie Blackmore (Deep Purple), Jeff Beck, Eric Clapton (The Cream) en Jimmy Page (Led Zeppelin) inspireerden Amerikaanse gitaristen in het gebruik van overdrive (fuzz), waardoor de muziek meer rock in zich kreeg en steviger ging klinken. Ook in Nederland zijn die invloeden merkbaar als in 1976, tijdens de 7de editie Pinkpop van het toen nog één-dagsfestival, The Outlaws en Little Feat Geleen bezoeken. Opnames van deze concerten zijn nog steeds te vinden op Youtube.

Inmiddels is de lijst van Southern rockgroepen lang met bands als Barefoot Jerry (met Wayne Moss), Dixie Dregs (met de legendarische gitarist Steve Morse!), Blackberry Smoke, The Derek Trucksband, Whiskey Myers en Lynyrd Skynyrd. Een groep die in 1978 halveerde vanwege een vliegtuigongeluk, maar nog steeds, met nieuwe leden, populair is.

Ride into the light van Robert Jon & the Wreck is de elfde CD van deze Californische band. Een album vol ingenieuze melodieën die zich met gemak in je gehoor nestelen. Melodieën die nog het meest doen denken aan Tom Petty (vooral in West Coast Eyes), worden afgewisseld met stevig gitaarwerk met gebruik van bottleneck, zoals duidelijk te horen in de openingstrack Pain no More en Come at Me en in de prachtige solo in het lied West Coast Eyes. Ook het gebruik van tweestemmige solo’s (in tertsen) geeft een heerlijk herkenbaar Allman Brothers-touché, maar wordt door Robert Jon & Wreck subtieler gespeeld, zoals in de slottrack Ride into the Light. Mooi is ook de mandoline (in het refrein) in Bring me back Home Again waardoor het lied een enorme dynamiek krijgt, aangevuld met prachtige meerstemmige zang.

De groep Robert Jon & Wreck is zeer kritisch geweest op het uit te brengen repertoire. Het album bestaat uit ‘slechts’ 8 nummers en is wat aan de korte kant (32 minuten), maar de acht nummers zijn wel muzikale cliffhangers. Lekkere muziek, zeer geschikt voor thuis op de bank of, nog beter, net iets te hard afspelen tijdens een lange autorit om even het Jack Kerouac-‘On the Road‘-gevoel te laten vibreren.

Wie het live wil meemaken: 6 september ’23 – Melkweg Amsterdam.

English version

Ride into the light is the new, energetic album by the southern rock band Robert Jon & the Wreck.

Southern rock is a style that originated in the early 1970s in the south of the US. Groups such as The Allman Brothers and The Charlie Daniels Band were at the cradle of this road music: a mixture of blues, jazz, country and folk. When the British invasion took place in the South of America in the early 1970s and the rock metier was added, the real spirit began. Guitarists such as Richie Blackmore (Deep Purple), Jeff Beck, Eric Clapton (The Cream) and Jimmy Page (Led Zeppelin) inspired American guitarists to use overdrive (fuzz), which gave the music more rock and a heavier sound. These influences are also noticeable in the Netherlands when in 1976, during the 7th edition of Pinkpop of the then one-day festival, The Outlaws and Little Feat visited the city of Geleen. Recordings of these concerts are still on Youtube.

By now the list of Southern rock groups is long with bands including Barefoot Jerry (with Wayne Moss), Dixie Dregs (with legendary guitarist Steve Morse!), Blackberry Smoke, The Derek Trucksband, Whiskey Myers and Lynyrd Skynyrd. A group that halved in 1978 due to a plane crash, but is still popular with new members.

Ride into the light by Robert Jon & the Wreck is the eleventh CD by this Californian band. An album full of ingenious melodies that nestle in your ear with ease. Melodies that are most reminiscent of Tom Petty (especially in West Coast Eyes) are interspersed with heavy guitar work with the use of bottleneck, as clearly heard in the opening track Pain no More and Come at Me and in the beautiful solo in the song West Coast Eyes. The use of two-part solos (in thirds) also gives a wonderfully recognizable Allman Brothers touch, but is played more subtly by Robert Jon & Wreck, as in the closing track Ride into the Light. Beautiful is the use of the mandolin (in the chorus) in Bring me back Home Again, which gives the song an enormous dynamic, supplemented with beautiful polyphonic vocals.

The group Robert Jon & Wreck has been very critical of the repertoire to be released. The album consists of ‘only’ 8 songs and is a bit short (32 minutes), but the eight songs are musical cliffhangers. Great music, very suitable for at home on the couch or, even better, playing just a little too loud during a long car ride which brings you back to the Jack Kerouac-‘On the Road’-feeling.

*Robert Jon & Wreck: Ride into the light (Journeyman Records)

© Mattie Poels.