The Lost Album is het drie-dubbel-album van de live-opname die werd gemaakt in 1972 van het concert dat Charles Mingus gaf in Ronnie Scott’s, de Londense Jazzclub.

English version below

‘Listenin’ to sounds of Mingus, mellow fantastic‘, zong de Schotse folkzanger Donovan in 1965 in zijn lied Sunny Googde Street. De Canadese zangeres Joni Mitchell wijdde zelfs haar hele album Mingus aan de legendarische contrabassist, componist en bandleider Charles Mingus. Ze werkte met hem samen tot vlak voor zijn dood, januari 1979.

In 1972 gaf Charles Mingus een concert in Ronnie Scott’s. De legendarische jazz-club in Londen die in 1959 werd opgericht door de Engelse jazzsaxofonist Ronnie Scott (1927-1996), nadat hij was gestopt met optreden met zijn band The Jazz Couriers. Scott haalde grote Amerikaanse jazzmusici naar Londen waaronder Sonny Rollins, Wes Montgomery en zangeres Ella Fitzgerald die er in 1974 haar album Ella in Londen opnam.

Jarenlang lagen de Ronnie Scott’s-opnames verborgen van het concert dat Charles Mingus gaf in 1972. Indertijd opgenomen maar in de vergetelheid geraakt. Sue Graham Mingus, de weduwe van Charles Mingus, attendeerde Zev Feldman van Resonance Records op het bestaan ervan. Dat resulteerde in mixing en mastering van deze oude 8-track opnames. Het resultaat is een geweldig klinkend document dat nu, na bijna 50 jaar, op CD is verschenen als The Lost Album. Een voortreffelijk set van Mingus met zijn sextet waarin hij bekende composities speelde waaronder Orange Was the Color of Her Dress, Then Blue Silk en Noddin’ Ya Head Blues, waarin zo duidelijk Mingus’ voorliefde voor de blues en gospel te horen is. Een langzame blues die opent met fraai gefraseerde bassolo gevolgd door de vocalen van pianist John Forster en een high-blow-solo van trompettist John Faddis. Mingus wilde dan niet geassocieerd worden met freejazz of avant-garde, maar zijn muziek heeft er zeker kenmerken van. En dat is maar goed ook want dat maakt dat zijn composities zo herkenbaar klinken. Energieke muziek, avontuurlijk met een heroïsche hectiek, georganiseerd en gelardeerd met zo nu en dan een geïmproviseerde chaos. Voortreffelijk is Fables of Faubus, het openingsstuk op de 3de CD, dat eindigt met een  bassolo waarin Mingus op luchtige toon verwijst naar enkele overbekende standards. Gevolgd door POPS (aka When te Saints go marching in) waarin zanger en trompettist Louis Armstrong wordt geïmiteerd door Foster. The Lost Album is bijna een halve eeuw geleden opgenomen, met niet eerder uitgebrachte opnames van Charles Mingus: vitaal, energiek en springlevend alsof hij nooit is weggeweest!

Bezetting: Charles Mingus: bas / Charles McPherson: alt-sax / Bobby Jones: tenor-sax / Jon Faddis: trompet / John Foster: piano / Roy Brooks: drums.

English version

The Lost Album is the three double album of the live recording of Charles Mingus’ concert at Ronnie Scott’s, London’s Jazz Club in 1972.

‘Listenin’ to sounds of Mingus, mellow fantastic‘, sang the Scottish folk singer Donovan in 1965 in his song Sunny Googde Street. Canadian singer Joni Mitchell even dedicated her entire album Mingus to the legendary double bassist, composer and bandleader Charles Mingus. She worked with him until just before his death, January 1979.

In 1972 Charles Mingus gave a concert at Ronnie Scott’s. London’s legendary jazz club, founded in 1959 by English jazz saxophonist Ronnie Scott (1927-1996), after he retired from performing with his band The Jazz Couriers. Scott invited great American jazz musicians to London, including Sonny Rollins, Wes Montgomery and singer Ella Fitzgerald, who recorded her album Ella in London in 1974.

For years, Ronnie Scott’s 8-track tapes of the Charles Mingus’ concert were hidden. Recorded at the time but forgotten. Sue Graham Mingus, the widow of Charles Mingus, alerted Zev Feldman of Resonance Records to its existence. This resulted in mixing and mastering of these recordings. The result is a great sounding document that, after nearly 50 years, has now been released on CD as The Lost Album. An excellent set by Mingus with his sextet in which he played well-known compositions including Orange Was the Color of Her Dress, Then Blue Silk and Noddin’ Ya Head Blues, in which Mingus shows his love for the blues and gospel, which can be heard so clearly. A slow blues that opens with a beautifully phrased bass solo followed by the vocals of pianist John Forster and a high-blow solo by trumpeter John Faddis. Mingus didn’t want to be associated with free jazz or avant-garde, but his music certainly has characteristics of that. And for sure it does, because that’s what makes his compositions so recognizable. Energetic music, adventurous with a heroic hectic, organized and larded with the occasional improvised chaos. Like Fables of Faubus, which is a the excellent opening piece on the 3rd CD. It ends with a bass solo in which Mingus refers to some well-known standards in a light, perfect tone. Followed by POPS (aka When te Saints go marching in) in which singer and trumpeter Louis Armstrong is imitated by Foster. The Lost Album was recorded nearly half a century ago, featuring previously unreleased recordings of Charles Mingus: vital, energized and alive and kicking as if he never left us!

Personal: Charles Mingus: bass / Charles McPherson: alto-sax / Bobby Jones: tenor-sax / Jon Faddis: trumpet / John Foster: piano / Roy Brooks: drums.

• Charles Mingus: The Lost Album (Resonance Records)

© Mattie Poels.