Het Fondamenta label bracht al eerder CD’s op de markt van jazz-grootheden als Ella Fitzgerald, Dave Brubeck en Oscar Petertson met opnamen gemaakt op Nederlandse podia. Daar wordt het album van een van de grootste jazz-pianisten uit de 20ste eeuw Thelonious Monk aan toegevoegd, met een opname uit De Doelen in Rotterdam, oktober 1967.

English version below

Thelonious Monk is ontegenzeglijk een van de grootste innovators geweest binnen de jazzmuziek. Zijn composities zijn niet alleen grillig, melodisch (met rollende arpeggio’s) en zeer ritmisch (met de verschuivende cross rhythms) maar ook zó authentiek, dat als zijn werk wordt uitgevoerd door anderen, nog steeds de ‘Monk-geest’ erin rondwaart. Hoe mooi is het dan om de meester zelf aan het ‘woord’ te horen in een opname uit 1967 (Monk was toen 50) opgenomen in concertzaal De Doelen in Rotterdam waarin hij bijzonder op dreef is met de ritmesectie Larry Gales op bas en drummer Ben Riley. Hij speelt veel eigen werk dat inmiddels klassiekers (‘standards‘) zijn geworden waaronder ‘Ruby, my dear’, ‘Epistrophy’, ‘Hackensack’ (met een prachtige solo van saxofonist Charlie Rouse, zonder piano begeleiding) en natuurlijk ‘Blue Monk’, een compositie die door zijn performance tijdens de film ‘Jazz on a Summer’s day‘ ook werd toegevoegd aan de Monk-klassiekers. Tijdens het concert horen we naast saxofonist Charlie Rouse ook Clark Terry en Ray Copeland op trompet, trombonist Jimmy Cleveland, de eeuwig soepele altsaxofonist Phil Woods en Johnny Griffin op tenorsaxofoon. Door deze uitgebreide bezetting klinken sommige stukken als een kleine bigband. Prachtig is ook het solo gespeelde ‘Don’t blame me’ met stride-piano, aangevuld met Monk’s dalende toonladders. Thelonious Monk was een muzikaal innovator, steeds op zoek naar nieuwe manieren van begeleiden, het gebruik van nieuwe harmonieën en tempo verdubbelingen (‘Epistrophy’) en het ‘gewoon’ stoppen met spelen, waarmee hij de solist alle ruimte gaf. Met deze ‘The Lost Recordings’ dubbel-CD kunnen we blijvend genieten van The High Priest of Bebop.

Opname live uit Scandinavië ’66

English version

Thelonious Monk is undoubtedly one of the greatest innovators in jazz music. His compositions are not only whimsical, melodic (with rolling arpeggios) and very rhythmic (with lovely cross rhythms) but also very authentic, that even, when his work is performed by others, the ‘Monk-spirit’ still surrounds.

How beautiful it is to hear the master himself in a recording from 1967 (Monk was then 50) recorded in concert hall De Doelen in Rotterdam (Netherlands) in which he is delightfully on the move with the rhythm section Larry Gales on bass and drummer Ben Riley. He plays his own compositions that, since then, have become ‘standards’ including ‘Ruby, my dear’, ‘Epistrophy’, ‘Hackensack’ (with a beautiful solo by saxophonist Charlie Rouse without piano accompaniment) and of course ‘Blue Monk’. A composition he performed at the film ‘Jazz on a Summer’s day’ and was also added to Monk classics. During ‘The Lost Recordings’ concert, next to saxophonist Charlie Rouse, we also hear Clark Terry and Ray Copeland on trumpet, trombonist Jimmy Cleveland, the eternally flexible alto saxophonist Phil Woods and Johnny Griffin on tenor saxophone. These musicians make some pieces sound like a small big band. Wonderful is also the solo played ‘Do not blame me’ with stride-piano supplemented, with lovely Monk’s descending scales. Thelonious Monk was a musical innovator, always looking for new ways of playing where he sometimes ‘just’ stopped playing during solo’s and thus gave the soloist plenty of room, using new harmonies and tempo doubling (‘Epistrophy’). With this double CD it’s so great to enjoy The High Priest of Bebop over and over again.

  • Thelonious Monk: ‘Live at Rotterdam 1967’ (Fondamenta / Challenge Records)

© Mattie Poels.