Het album Portais van de Braziliaanse pianist Henrique Gomide is een aaneenschakeling van excellent Braziliaans repertoire uit het collectief Braziliaans geheugen.

English version below

Brazilië is een groot land (meer dan 200 keer Nederland) met een grote verscheidenheid aan muziekstijlen zoals de samba, choro, bahia, forró, bossa nova, frevo of carnaval om er een paar te noemen. Al deze stijlen hebben hun eigen ritmes en harmonieën die in meer of mindere mate voorbij komen op de solo-CD van Henrique Gomide.

Gomide wordt geboren in São Paulo en heeft zich ontwikkeld tot een breed georiënteerd musicus. Hij studeerde klassiek piano aan de Universidade de São Paulo (USP), het Koninklijk Conservatorium van Den Haag en jazzcompositie en arrangeren aan de Hochschule für Musik in Keulen waar hij tegenwoordig woont. Hij heeft o.a. zijn eigen trio Caixa Cubo, speelt in het Nau Trio, het Ayça Miraç Quartet en heeft een duo met zijn vrouw en violiste Daphne Oltheten, waarmee hij klassiek repertoire opnam.

Nu is hij solo te horen op zijn album Portais, dat door toeval ontstond. Hij werd gevraagd om op de 27ste editie van het Jazz Piano Festival in Praag 2022 een solo-concert te geven en daarmee het festival te openen. Tot zijn eigen verbazing pakte dit goed uit en ontdekte hij hoe goed hem dit beviel. Een wijze van musiceren waarbij tijd en ruimte een nieuwe dimensie kregen en zelfs een soort meditatie en (zelf)reflectie in zich droegen.

Voor Portais (Portalen) selecteerde Henrique Gomide een selectie uit het repertoire van grote Braziliaanse componisten: Garoto (1915-1955), Egberto Gismonti (1947) en de meesters van het Braziliaanse songbook: Ary Barroso (1903-1964), Edu Lobo (1943), Chico Buarque (1944) en Guinga (1950). Op vindingrijke wijze arrangeerde hij de stukken tot juweeltjes, waarbij hij het volledige klavier gebruikt, van subtiel en verfijnd klein tot ritmisch groot. Gomide heeft een zelfverzekerd touché waarmee hij op doortastende wijze de stukken speelt. Het album is gelardeerd met 7 zelf gecomponeerde Miniatura, waarmee hij de verschillende composities met elkaar verbindt. Deze (jammer genoeg) korte stukjes zijn speels, avontuurlijk en zelfs uitdagend en kunnen een opmaat zijn voor een volgend album met volledig eigen werk. Ik zie er naar uit!

English version

The album Portais by the Brazilian pianist Henrique Gomide is a serie of excellent Brazilian repertoire from the collective Brazilian memory.

Brazil is a large country (more than 200 times the size of the Netherlands) with a wide variety of music styles such as samba, choro, bahia, forró, bossa nova, frevo or carnival to name a few. All these styles have their own rhythms and harmonies that appear to a greater or lesser extent on Henrique Gomide’s solo CD.

Gomide was born in São Paulo and has developed into a broadly oriented musician. He studied classical piano at the Universidade de São Paulo (USP), the Royal Conservatory of The Hague (Netherlands) and jazz composition and arranging at the Hochschule für Musik in Cologne (Germany), where he currently lives. He has his own trio Caixa Cubo, plays in the Nau Trio, the Ayça Miraç Quartet and has a duo with his wife and violinist Daphne Oltheten, with which he recorded classical repertoire.

Now he can be heard solo on his album Portais, which came about by chance. He was asked to give a solo concert at the 27th edition of the Jazz Piano Festival in Prague 2022, to open the festival. To his own surprise, this turned out well and he discovered how much he liked it. A way of making music in which time and space take on a new dimension, even involving a kind of meditation and (self) reflection.

For Portais (Portals), Henrique Gomide selected repertoire of great Brazilian composers, like Garoto (1915-1955), Egberto Gismonti (1947) and the masters of the Brazilian songbook: Ary Barroso (1903-1964), Edu Lobo (1943), Chico Buarque (1944) and Guinga (1950). He ingeniously arranged the pieces into gems, using the entire keyboard from subtle and refined small to rhythmic large. Gomide has a confident touché, with which he plays the pieces in a decisive manner. The album is interspersed with 7 self-composed Miniatura. These fine pieces connects the various compositions. Unfortunately they are short but playful, adventurous and even challenging and could be a prelude to a next album, with completely original work. I look forward to it!

*Henrique Gomide: Portais (Challenge Records INT.)

© Mattie Poels.