De musici François Robin en Mathias Delplanque geven op hun album L’Ombre de la Bête een innovatieve en inspirerende draai aan de Bretonse folk.
English version below
L’Ombre de la Bête is een grensverleggend album van François Robin die cornemuse (Bretonse doedelzak), duduk (Armeens dubbelriet-instrument) en viool speelt. Hij wordt bijgestaan door Mathias Delplanque: die de electronics, keyboard en sampling voor zijn rekening neemt.
Het album start in alle rust met het geluid van pompende lucht, traplopen, een hond, handfluiten en buitenatmosfeer. Daarna maak je langzaamaan kennis met de ingrediënten die op dit rijke album te vinden zijn; brede pulserende samples, aangevuld met synthesizersounds, duduk en cornemuse. Het album is een soort geluids-atelier van vibrerende synths-ritmiek, met (pizzicato) viool aangevuld met ostinato herhalingen, ferme percussie en dus de cornemuse (Perdu). Verderop klinkt er een resonerende basnoot op één toon (lijkend op de bourdon van de doedelzak), bezwerend en met een lichte trance-werking zoals in Dans l’ombre. Het stuk Le Puits opent met een duduk-intro. Het meest bezielende blaas-instrument dat er bestaat met een klank die betovert tot in de kern van de muziek. Het album sluit af met Fin de Règne (Het einde van de regering). Een trage, bijna dreigende mars die de teloorgang van het bestuur illustreert waar tegenwoordig de halve wereld mee kampt, schitterend gespeeld op viool en cornemuse met dwingende ritmiek die door merg en been gaat! Alhoewel L’Ombre de la Bête een verbluffend album is, reist wel de vraag waar je nou eigenlijk naar luistert. Is dat erg? Nee, natuurlijk niet! Met nieuwsgierigheid prikkel je immers het gehoor, masseer je de ziel en laat je het innerlijke mousseren en bruisen. Een twee-wekelijkse kuur zou menigeen goed doen!
English version below
The musicians François Robin and Mathias Delplanque give an innovative and inspiring twist to Breton folk on their album L’Ombre de la Bête.
L’Ombre de la Bête is a groundbreaking album by François Robin who plays cornemuse (Breton bagpipes), duduk (Armenian double reed instrument) and violin and is assisted by Mathias Delplanque on electronics, keyboard and sampling. The album starts slowly with the sound of pumping air, climbing stairs, a dog, hand whistles and the sound of an outside atmosphere. Then you gradually get acquainted with the ingredients that can be found on this rich album; wide pulsating samples, supplemented with synthesizer sounds, duduk and cornemuse. The album is a kind of sound atelier of vibrating synths rhythms, with (pizzicato) violin supplemented with ostinato repetitions, firm percussion and cornemuse (Perdu). Further on, a resonant bass note sounds in one note (similar to the bourdon of bagpipes), conjuring and with a light trance effect as in Dans l’ ombre. The piece Le Puits opens with an amazing duduk intro. The most inspiring wind instrument that exists with a sound that enchants you into the core of the music. The album closes with Fin de Règne. A slow, almost menacing march that illustrates the demise of the government that nowadays half the world is struggling with, beautifully played on violin and cornemuse with compelling rhythm that really touches the heart! Although L’Ombre de la Bête is an astonishing album, the question arises as to what you are actually listening to. Is that bad? No, of course not! Curiosity stimulates your ear, massages your soul and makes your inner sparkle and fizz. A two-week cure would be good for anyone!
François Robin / Mathias Delplanque: L’Ombre de la Bête (Paranthese Records / Xango)
© Mattie Poels.
Geen reacties