Les Couleurs d’ici Live van de Franse accordeonist Marc Berthoumieux is een van de beste live-opnames die de laatste tijd zijn uitgebracht.

English version below

En daarmee schrijf ik wel de laatste tijd, maar deze opnames stammen uit 1999, toen de band een concert gaf tijdens het festival JazzContreBand in Château Rouge in Annemasse, een stad, iets ten oosten van Genève. Marc Berthoumieux is een virtuoos op zijn accordeon. Hij betovert met de volle klank van de accordeon, uitgekiende frasering en bewogen thematiek. Hij begon bij de lokale fanfare en kreeg weliswaar piano- en accordeon-lessen aan het Conservatorium van Genève, maar uiteindelijk is hij toch meer een autodidact op zijn instrument. Als hij zich eenmaal in Parijs vestigt, komt zijn carrière in een stroomversnelling. Hij werkte o.a met de zangers Charles Aznavour, Harry Belafonte en Gilbert Bécaud en met violist Didier Lockwood, drummerAndré Ceccarelli en gnawa-muzikant Majid Bekkas. Op Les Couleurs d’ici Live wordt Marc Berthoumieux bijgestaan door de energieke gitarist Louis Winsberg. Zijn spel zit vol flamboyante solo’s, met hier en daar heerlijk virtuoze modale uitstapjes, die we overigens ook tegenkomen bij het verzorgde spel van pianist William Lecomte. Saxofonist en klarinettist Stéphane Guillaume heeft een lyrische, warme en meeslepende sound. Daarnaast horen we het ferme en brede en soms percussieve basgeluid van Linley Marthe bij het fantasie-rijke en vol ghost-notes gevulde drumspel van Stéphane Huchard. Bijzonder fraai zijn de unisono-thema’s op accordeon, klarinet en keyboard, gevolgd door pulserende blok-accoorden, zoals te horen is in Le bal du Temple of Les Couleurs d’Ici. Een arrangeer-wijze die we ook tegenkomen bij gitarist Pat Metheny. Mooie akkoordprogressie die het thema vormt. Spitsvondige harmonieën die zo zijn gekozen dat je vanzelf wordt meegenomen in een kleurrijke thematiek zoals te horen in Les Eaux Bleues. Het album sluit af met drie ietwat ontwijkende composities. Balakatun heeft een vrolijke calypso ritmiek, gevolgd door Sevilla dat doordrenkt is met het flamenco metier. Het album sluit af met Carnavalse. Een wals vol chromatiek en melancholieke Franse thematiek. Het is maar goed dat deze muziek opnieuw wordt uitgebracht waardoor deze opnieuw de aandacht krijgt die het verdient en een nieuwe generatie, er na 22 jaar, ook weer van kan genieten: tijdloze muziek.

English version 

The album Les Couleurs d’ici Live by French accordionist Marc Berthoumieux is one of the best live recordings which has been released lately.

I wrote lately, but in fact these recordings date from 1999, when the band gave a concert at the JazzContreBand festival in Château Rouge in Annemasse, a town just east of Geneva. Marc Berthoumieux is a virtuoso on his accordion. He enchants with the full sound of his instrument, sophisticated phrasing and wonderful themes. As a kid Berthoumieux started with a local brass band and got piano and accordion lessons at the Geneva Conservatory, but in the end he is more of an autodidact on his instrument. Once he settles in Paris, his career takes off. He has worked with vocalists like Charles Aznavour, Harry Belafonte and Gilbert Bécaud and with violinist Didier Lockwood, drummer André Ceccarelli and Gnawa musician Majid Bekkas. On Les Couleurs d’ici Live, Marc Berthoumieux is assisted by the energetic guitarist Louis Winsberg. He plays flamboyant solos, with wonderfully virtuoso modal parts here and there. Which, incidentally, we also encounter in the well-kept playing of pianist William Lecomte. Saxophonist and clarinetist Stéphane Guillaume has a lyrical, warm and compelling sound. In addition, we hear the firm and broad and sometimes percussive bass guitar of Linley Marthe together with the imaginative and ghost-note-filled drumming of Stéphane Huchard. Particularly beautiful are the unison themes on accordion, clarinet and keyboard, followed by pulsating block chords in Le bal du Temple or Les Couleurs d’Ici. A way of arranging that we also encounter with guitarist Pat Metheny. Beautiful chord progressions that make up the theme. Sophisticated harmonies that have been chosen in such a way that you are automatically taken into a colorful musical landscape, such as Les Eaux Bleues. Really great music. The album closes with three evasive compositions. Balakatun has a cheerful calypso rhythm, followed by Seville, which is infused with flamenco metier. The album closes with Carnavalse. A waltz full of chromaticism and melancholy themes in a typical French way. This is absolute splendid music and great is has been re-released. So this music gets (again) the attention that it deserves and a new generation can enjoy it after 22 years: timeless music!

• Marc Berthoumieux: Les Couleurs d’ici Live (Sous la ville / Xango)

© Mattie Poels.