L’Heure Bleue is de titel van het nieuwe album van het strijkensemble Le Concert Idéal onder leiding van violiste Marianne Piketty. Op deze schitterende CD staat serene strijkmuziek die zich qua sfeer en intentie afspeelt op het snijvlak van nacht en dag: daar waar de nacht eindigt en de dag tot leven komt, ontstaat bijzondere muziek.

English version below

L’Heure Bleue is het tijdstip waar de dag nog moet beginnen en de nacht nog niet ten einde is. Het moment waar de zon zijn eerste stralen voorzichtig laat schijnen en de rust oorverdovend lijkt. Een moment van sereniteit, stilte, aandacht en meditatie. Met die gedachte is het repertoire samengesteld voor het nieuwe album L’Heure Bleue van Le Concert Idéal, een schitterend Frans strijkensemble, onder leiding van violiste Marianne Piketty (foto). Een van de mooiste CD’s die de laatste tijd op de markt is gebracht. Innig warme muziek die organisch wordt afgewisseld met dynamische passages en doortastend solowerk van Piketty. Op L’Heure Bleue vinden we maar liefst vier (bewerkte) composities van de Middeleeuwse componiste Hildegard van Bingen (1098-1179). Het betreft hier o.a. een antifoon: een beurtzang, gezongen voor of na een psalm en een sequentia. Een syllabische gezang waar op elke toon een lettergreep wordt gezongen. Olivier Fourés heeft 3 van deze vocale stukken schitterend gearrangeerd voor de tien strijkers van Le Concert Idéal. Het vierde werk van Hildegard van Bingen, O Vis Aeternitatis, horen we in een transparante bewerking van componist Philippe Hersant. Een van de hoogtepunten van dit album. De muziek is breekbaar, intens en teer, maar tegelijkertijd voortvarend en fier. Een dualiteit die zo goed past bij het aanbreken van de dag, waar het donker breekbaar oplost en het licht fier tegemoet treedt. Deze intentie vinden we ook terug in de werken Deux pièces pour octuor à cordes op 11 van Dimitri Sjhostakovitch en het Concerto Funèbre van Karl Amadeus Hartmann, zij het in een eigentijds contrast met het werk van Van Bingen. Daar waar hemel en aarde, droom of nachtmerrie elkaars tegenpolen zijn, maar toch niet zonder elkaar kunnen. Een zo mooie mythische metafoor die de parel is van L’Heure Bleue.

Meer muziek van L’Heure Bleue klik hier

Meer muziek van Karl Amadeus Hartmann

English version

L’Heure Bleue is the title of the new album by the string ensemble Le Concert Idéal conducted by violinist Marianne Piketty. A beautiful CD with serene string music that takes place at the intersection of night and day: where the night ends and the day comes alive, special music is created.

More music of L’Heure Bleue click here

More music by Karl Amadeus Hartmann

L’Heure Bleue is the time where the day has yet to start and the night has not yet ended. The moment where the sun gently shines its first rays and the peace seems deafening. A moment of serenity, silence, attention and meditation. With that in mind, the repertoire has been collected and arranged for the new album L’Heure Bleue by Le Concert Idéal. An excellent French string ensemble, conducted by violinist Marianne Piketty (photo). One of the most beautiful CD’s released recently. Warm music, interspersed organically with dynamic passages and energetic solo work by Piketty. At L’Heure Bleue we find no less than four (edited) compositions by the medieval composer Hildegard van Bingen (1098-1179). This includes an antiphon: a song, which is sung before or after a psalm and a sequence. A syllabic chant where a syllable is sung in every tone. Olivier Fourés has beautifully arranged these three vocal pieces for the ten strings of Le Concert Idéal. The fourth of Hildegard van Bingen’s work, O Vis Aeternitatis, is heard in a transparent arrangement by composer Philippe Hersant. One of the highlights of this album. The music is fragile, intense and delicate, but at the same time dynamic and proud. A duality that fits so well at the dawn of the day, where the dark dissolves fragile ready to meet the light with pride. This intention is also reflected in the works Deux pièces pour octuor à cordes op 11 by Dimitri Sjhostakovitch and the Concerto Funèbre by Karl Amadeus Hartmann which are also recorded for this album. These compositions have a lively and contemporary contrast to the works of Van Bingen. Where heaven and earth, dream or nightmare are each other’s opposites, but still cannot do without each other. A beautiful mythical metaphor which is the heart of L’Heure Bleue.

© Mattie Poels.