De Bretonse diatonische accordeonist Fred Guichen brengt met zijn nieuwe album ‘Dor an Enez’ een fantastisch exposé van Bretonse, Ierse en Schotse muziek. Al jaren neemt hij het voortouw en is hij een vernieuwer en innovator van de Keltische folk die hij in wisselende bezetting laat horen, met de accordeon als middelpunt.

English version below

Fred Guichen draait al heel wat jaren mee binnen de Bretonse muziek. Begin jaren ’90 was hij de initiator van de groep Ar Re Yaouank (jonge mensen) waarmee hij het fenomeen Fez-Noz nieuw leven inblies. Een eeuwenoud nachtelijk Bretons feest waar op live muziek wordt gedanst veelal in klederdracht. Eind jaren ’90 gaat Guichen verder als solist, is hij te vinden op het album Back to Breizh van de Bretonse superster Alan Stivell en werkt hij samen met gitarist Jacques Pellen die ook te horen is op deze nieuwe CD ‘Dor an Enez’. Een album dat een vlechtwerk is van snel en langzaam repertoire dat fraai wordt afgewisseld. Het boegbeeld is onmiskenbaar de diatonische accordeon van Fred Guichen die het instrument laat wenen en dansen hier en daar aangevuld met prachtig solistisch werk van gitarist Jacques Pellen. Hij wordt, naast gitaar, bijgestaan door viool, fluit en doedelzak. Van dansrepertoire zoals ‘Noces Bretonnes’ en ‘Son of Tipperary’ schakelt de muziek moeiteloos over naar filmisch werk ‘Dor an Enez’ en ‘Bezvenn Part 1’ en solo accordeon stukken ‘Call to Ireland, ‘Sorry Tales en ‘Koad Gwernaon’. De muzikale geestdrift waarmee de groep rond Fred Guichen zijn muziek speelt, sijpelt door  tot in alle poriën. De melancholie en weemoed zijn steevast te vinden in deze (Bretonse) folk. Hoe vrolijk en opgetogen sommige stukken ook zijn, steeds blijven de weemoedige vlinders dwarrelen in je buik die de muziek zijn heerlijke dubbele lading geven.

English version below

With his new album ‘Dor an Enez’ the Breton diatonic accordionist Fred Guichen shows a fantastic exposé of Breton, Irish and Scottish music. For years he has taken the lead and is an innovator of the Celtic folk which he plays in varying line-up, with the accordion almost always in the centre.

For many years Fred Guichen has been involved into Breton music. In the early 90s he was the initiator of the group Ar Re Yaouank (young people) with whom he ‘re-invented’ the Fez-Noz phenomenon. A centuries-old Breton feast where people dance to live music, mostly dancing in traditional costumes. At the end of the nineties Fred Guichen continues as a soloist, played on the album Back to Breizh by the Breton superstar Alan Stivell and he worked together with guitarist Jacques Pellen who can also be heard on this new CD ‘Dor an Enez’. An album that is a wickerwork of fast and slow repertoire that is nicely alternated. The figurehead is unmistakably the diatonic accordion played by Fred Guichen who makes the instrument weep and dance here and there supplemented with beautiful solo work by guitarist Jacques Pellen. He is assisted, besides guitar, by violin, flute and bagpipes. From dance repertoire like ‘Noces Bretonnes’ and ‘Son of Tipperary’ the music switches effortlessly to cinematic work ‘Dor an Enez’ and ‘Bezvenn Part 1’ and solo accordion pieces like ‘Call to Ireland’, ‘Sorry Tales’ and ‘Koad Gwernaon’. The musical enthusiasm of the Fred Guichen band is amazing. This music gives you a lovely sincere and melancholy feeling. Wonderful music!

  • Fred Guichen: ‘Dor an Enez’ (Parker Prod / Xango)
  • Photo: Laurent Tacher

© Mattie Poels.