De van origine uit Uruguay afkomstige gitarist Gustavo Pazos Conde woont al jaren in Nederland. In 2012 verscheen zijn zesde solo-album ‘Caraguata‘. Nu, vier jaar later komt zijn enerverende opvolger ‘Estación Edén’ op de markt waarop hij de lyrische achtergrond van de zamba, chacarera en milonga ten gehore brengt.

English version below

Gitarist Gustavo Pazos Conde is een muzikaal verhalenverteller. Hij vertolkt het fraaie muzikale verleden van de gaucho’s, de nazaten van Spanjaarden en Indianen die leven op de pampa’s (vlakten) in Uruguay en Argentinië en zich bezighouden met veehouderij. Naast veel door Pazos gecomponeerde stukken staat er op ‘Estación Eden’ ook werk van Antonio Pereira Arias, Abel Fleury en Mariano Melgar. Deze laatste is een Peruaanse dichter en musicus die leefde begin 19de eeuw en vooral bekend is geworden door de yaravi: sentimentele liedjes uit het pre-Spaanse tijdperk van voor de 16de eeuw. Pazos is een bevlogen musicus wiens gitaarspel het meest schittert in de langzame stukken zoals ‘Delirio’, ‘Triste Mayor para un delirio antiguo‘ of ‘A flor de llanto‘. Hier laat hij de gitaarklank resoneren en tilt hij de melodie sierlijk boven de begeleiding uit. Die rust en kalmte geeft de muziek een prachtige diepgang die soms wat verloren gaat in de snellere passages. Bijzonder fraai is ‘La Llegada‘ het 4de deel uit de suite Linea Oeste. Hier gebruikt hij een slagtechniek op de lage gitaarsnaren waarover hij een melodie speelt en je het idee krijgt dat je naar twee gitaristen luistert. Op natuurlijk wijze voorziet Gustavo Pazos Conde de muziek van een nostalgische lading met de juiste dosis melancholie waarmee hij de luisteraar moeiteloos aan zich bindt!

  • Meer muziek van Gustavo Pazos Conde – Klik Hier.

English version

Guitar player Gustavo Pazos Conde was born in Uruguay but lives in the Netherlands for years now. In 2012 he released his sixth solo album ‘Caraguata‘. Now, four years later, he released his exciting ‘Estación Edén‘. A lyrical album with the background of the zamba, chacarera and milonga.

Gustavo Pazos Conde is a musical storyteller. He plays beautiful the past of the gauchos, the descendants of Spaniards and Indians living on the pampas (plains) in Uruguay and Argentina and had ivestock farming. On ‘Estación Eden‘ most of the pieces were composed by Pazos but there are also compositions by Antonio Pereira Arias, Abel Fleury and Mariano Melgar. The last one is a Peruvian poet and musician who lived in the early 19th century and is best known because of the yaravi: sentimental songs from the pre-Hispanic era to the 16th century. Pazos is a passionate musician whose guitar shines in the slow pieces such as ‘Delirio’, ‘Triste Mayor para un delirio antiguo‘ or ‘A flor de llanto’. His guitar resonates deeply and he lifts the melody gracefully above the accompany part. This tranquility gives the music a wonderful depth that is sometimes lost in the faster passages. Particularly attractive is ‘La Llegada‘, the 4th part of the suite Linea Oeste. He hits the lower strings of his guitar and plays the melody: this imagions that you are listen to two guitarists. On a natural way Gustavo Pazos Conde’s music sounds nostalgic with a fine dose of nostalgic air. This melange makes it a lovely record!

  • Gustavo Pazos Conde: ‘Estación Edén‘ (Music&Words)

© Mattie Poels.