Trompettist Bert Lochs is een veelzijdig musicus. Speelt sinds 2009 samen met pianist Dirk Balthaus en tubaïst Daniel Herskedal waarmee hij  concerten gaf (o.a. North Sea Jazz 2010) en twee albums uitbracht. Nu komt Lochs (samen met Balthaus) met zijn nieuw project: Braskiri met de Noorse tubaïst Steffen Granly en drummer Wim Kegel.

English version below

Braskiri is een lyrisch kwartet met een ongebruikelijke bezetting: trompet, piano, drums en tuba. De tuba, die Braskiri een nóg meer eigen geluid zou moeten geven, is helaas veel te veel in de mix verdwenen waardoor Steffen Granly te weinig tot zijn recht komt. Dat is jammer want zijn spel is ritmisch, markant en legt de basis voor dit bijzondere kwartet. Toch is deze mini-cd zeer de moeite waard. Thema’s blinken, zijn helder en hebben een muzikale dichtkunst die aansluit bij de pianisten Keith Jarrett en Herbie Hancock (Killing the Mozzerella) uit de jaren ’70. Muzikale lyriek die we ook terugvinden in het spel van Balthaus, die met een helder touché, transparant speelt en fraai gebruik maakt van modale toonladders, zonder omhaal en mooidoenerij. Iets soortgelijks vinden we in het spel van Lochs. Zijn trompet klinkt warm en trefzeker met hier en daar een verwijzing naar trompettist Markus Stockhausen, die met weinig noten enorm veel verteld. Prachtig is het gebruik van onregelmatige maatsoorten en maatverschuivingen die door drummer Wim Kegel heel organisch en voltrekt geloofwaardig worden gespeeld. Braskiri speelt voor muzikale fijnproevers die van verzorgde muziek houden met af toe een heerlijk rauw randje!

Trumpet player Bert Lochs is a multilateral  musician. Since 2009 he played with pianist Dirk Balthaus and tuba player Daniel Herskedal, given concerts (North Sea Jazz 2010) and released two albums. Braskiri is the name of his new project (together with Balthaus), the Nordic tuba player Steffen Granly and Wim Kegel on drums.

Braskiri is a lyrical quartet with an unfamiliar instrumentation: trumpet, piano, drums and tuba. The tuba though, that should give Braskiri it’s wonderful specific sound, is (unfortunate) lost in the mix and so Steffen Granly is hard to hear. That’s a pity, ‘cause of his rhythmic and striking tuba which is the basic of this wonderful quartet. But still this mini album is worth listening. Bright and catchy theme’s with a musical approach that associates with the pianists Keith Jarrett en Herbie Hancock (Killing the Mozzerella) from the ’70’s. A musical approach that we also find in Balthaus playing, with a sharp touché and the lovely use of modal scales, without overload. The same we find in Lochs trumpet. Warm and precise with a kind of link to trumpet player Markus Stockhausen, telling a whole musical story with only a few notes. Exciting is the use of  irregular beats and beat dislocation played by Wim Kegel on drums which sounds really natural. Braskiri plays music for connoisseurs who love well-groomed music with a raw edge!

  • Braskiri: ‘Braskiri’ (braskiri.nl)

© Mattie Poels.